Het tikte er weer lustig op los; de regen wist vanmorgen niet van ophouden.Het Spaanse klimaat blijkt toch niet goed begrepen te hebben waarvoor we gekomen zijn.
We hebben er best begrip voor dat ze hier ook af en toe wat water nodig hebben, maar je moet niet overdrijven.
Dus zijn we met z'n veertienen, gewapend met parapluies afgezakt naar Albir om daar onze kleren en tranen te laten drogen bij de Chinees Hong Kong. Deze Chinees had vandaag, na wat verbouwingen, zijn deuren heropend en was verrast dat er veel gasten op af kwamen die nog wilden eten ook.
Het was dus even wachten tot de Chinees van de schrik bekomen was.Toen, na vele uren wachten, er nog geen eten op tafel kwam, restte de Chinees niets anders dan ons dronken voeren met een overmaat aan wijn van het huis.
Maar na een uurtje of drie kwam er dan toch wat op tafel en eerlijk is eerlijk, dat smaakte goed.
En met z'n veertienen is het al gauw gezellig en doet de wijn wonderen.
O ja, niet te vergeten de lokroep van de juffrouw van de retirade aan het adres van Albert. Hij kon er overigens niet mee omgaan.
Bij het vertrek blijkt de regen voorbij en dat is misschien wel de aardigste boodschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten